Στους πρόποδες των Άλπεων ξεδιπλώνεται ένα απροσδόκητο γεωργικό στοίχημα: οι ελαιώνες. Αυτό που μέχρι πριν λίγα χρόνια έμοιαζε αδιανόητο για τη γαλλόφωνη Ελβετία, σήμερα γίνεται πραγματικότητα, χάρη στην κλιματική αλλαγή και την επιμονή πρωτοπόρων αγροτών όπως ο οινοποιός Φρανκ Σίφερτ από το Μπονβιγιάρ.
Σε μια χώρα όπου η τυροκομία και η οινοποίηση είναι βαθιά ριζωμένες παραδόσεις, η ελιά αρχίζει να διεκδικεί τη θέση της. Οι νέοι ελαιώνες αναπτύσσονται σε καντόνια (διοικητική διαίρεση) όπως το Βω, η Γενεύη, το Νεσατέλ και η Ζυρά, όπου ήδη υπολογίζονται περίπου 4.000 δέντρα ηλικίας 1 έως 14 ετών. Τα δεδομένα του MeteoSwiss δείχνουν ότι το 2024 η μέση θερμοκρασία στη χώρα ήταν 1,4°C υψηλότερη σε σχέση με την περίοδο 1991-2020, με ηπιότερους χειμώνες που ευνοούν την καλλιέργεια.
Αν και το Τιτσίνο είχε από παλαιότερα μια μικρή παράδοση με περίπου 10.000 δέντρα και παραγωγή έξτρα παρθένου ελαιολάδου, τώρα η «ελβετική ελιά» διεκδικεί ευρύτερο ρόλο. Οι ποικιλίες που δοκιμάζονται ποικίλλουν – από Lucques και Leccino έως Frantoio και Aglandau – με τους ερευνητές να εξετάζουν ακόμη και ανθεκτικές επιλογές όπως η Moufla, που αντέχει σε -26°C.
Ο Σίφερτ τονίζει ότι το κρύο είναι ταυτόχρονα «εχθρός και σύμμαχος», καθώς προστατεύει τα δέντρα από ασθένειες και παράσιτα. Το επόμενο βήμα είναι η οργάνωση των παραγωγών: ένας νέος σύνδεσμος περίπου 40 ελαιοπαραγωγών θα αναλάβει να προωθήσει την καινοτομία, την ποιότητα και την πιστοποίηση του ελβετικού ελαιολάδου.
Το όραμα είναι ξεκάθαρο: ένα «Made in Switzerland» ελαιόλαδο που θα κερδίσει θέση στην τοπική αγορά χάρη στη σφραγίδα ποιότητας και τη μεγάλη αγάπη των Ελβετών για τα εγχώρια προϊόντα. Αν επιβεβαιωθούν οι προσδοκίες, η Ελβετία ίσως προστεθεί σύντομα στον παγκόσμιο χάρτη παραγωγών ελαιολάδου, δίπλα στις παραδοσιακές μεσογειακές χώρες.
Πηγή: Olimerca. olivenews.gr
