Αγρότισσες που ασχολούνται με τα βιολογικά αλλά και με τα συγγραφικά από το νομό Ροδόπης δείχνουν το δρόμο σε κάτι διαφορετικό
Μια νέα αγρότισσα παράγει και προωθεί η ίδια τα προϊόντα της
Η Βασιλική Διάφα τα τελευταία πέντε χρόνια εργάζεται ως νέα αγρότισσα, καλλιεργεί και παράγει στα χωράφια του πατέρα της συνεχίζοντας έτσι μια δύσκολη, αλλά «ωραία», όπως λέει δουλειά.
«Η χρονιά φέτος δεν μας βοήθησε καθόλου, ωστόσο, ό,τι μπορούμε κάνουμε. Στόχος μας να φέρνουμε όσο πιο φρέσκα γίνεται τα προϊόντα μας στον κόσμο και να τα πουλούμε σε χαμηλές τιμές» δήλωσε με τη βεβαιότητα ότι η δουλειά της έχει μέλλον. «Παίρνουμε τη σκυτάλη από τους παλαιότερους και συνεχίζουμε με στόχο να έχουμε και το κέρδος, πέρα από την ικανοποίηση της ενασχόλησης με τη γη».
Όπως σημειώνει οι καιρικές συνθήκες είναι πάντοτε ένα μεγάλο ερωτηματικό στη δουλειά της. Όπως και η καταναλωτική συμπεριφορά του κόσμου. «Θα πρέπει να είναι πιο κοντά μας» λέει και εξηγεί « είναι πιο φρέσκα και πιο ποιοτικά τα προϊόντα που συναντά στους πάγκους μας».
Καλλιεργεί, συλλέγει και πουλά η ίδια “παραγκωνίζοντας” τους μεσάζοντες. Ο κόπος διπλός, αλλά το κέρδος καλύτερο. Φέτος μάζεψε από λαχανικά μπάμιες και φασολάκια και από τα δένδρα της: Ροδάκινα, νεκταρίνια κι αχλάδια.Σκέψη της Βασιλικής Διάφα είναι «να γίνουν οι δουλειές όπως ήταν παλιά» ευχόμενη « να γυρίσει ο κόσμος στο πλευρό των παραγωγών».
Μια αγρότισσα γιαγιά -συγγραφέας
Ήθη, έθιμα, παραδόσεις και προσωπικά βιώματα παρουσιάζει η Αναστασία Τζελαρά γέννημα θρέμμα της Ξυλαγανής Ροδόπης. Μια γιαγιά, μάχιμη ακόμη, αγρότισσα, που έζησε τον τόπο της…αλλιώς. Κι αυτό το αλλιώς περιγράφει σε αυτή την έκδοση.
Μιλώντας στην ΕΡΤ Κομοτηνής και στην εκπομπή «Καθημερινές ιστορίες» (9-9-2021) σημείωσε πως έγραψε αυτό το βιβλίο που έχει τίτλο: “Η ζωή στο χωριό μου τους 12 μήνες του χρόνου” από την αγάπη της στο χωριό. “Για να μην χαθούν οι παραδόσεις, οι θρησκευτικές εορτές , οι παραδοσιακές συνταγές από τη μητέρα και τη γιαγιά της”.
«Ζω στην Ξυλαγανή και είμαι εκεί, γέννημα θρέμμα απόγονος προσφύγων » είπε με καμάρι και με αγάπη για την καταγωγή της. “Οι εποχές του χρόνου δε όριζαν μόνο τις εργασίες των αγροτών”,όπως εξήγησε η αγρότισσα – συγγραφέας, αλλά και τις γιορτές, τη μαγειρική, τα πιάτα που θα έμπαιναν στο τραπέζι και τα προϊόντα που θα παρασκεύαζαν οι νοικοκυρές. “Τουρσί με λάχανο, ντολμάδες, γιοφκάδες, τραχανά, χυλοπίτες, σάλτσα όλα με το μήνα και όλα με τη σειρά του, όλα με κόπο, αλλά και με πολύ μεράκι”.
Σιτάρια,κριθάρια στα χωράφια τότε περισσότερα, αλλά και σουσάμι και σκόρδα. Όπως περισσότερα τα πρόβατα, τα κουνέλια, οι αγελάδες και τα γουρούνια σε κάθε σπίτι. “Η ζωή της αγρότισσας τότε ήταν πιο δύσκολη. Τον Οκτώβριο σπέρναμε τα σκόρδα κι ύστερα ο μπαμπάς μου όργωνε το χωράφι και το έσπερνε σουσάμι και ύστερα το Σεπτέμβριο- Οκτώβριο το τινάζαμε…” σημειώνει προσθέτοντας ότι και τότε και τώρα η έγνοια για να πουληθούν τα προϊόντα ήταν μεγάλη.
Τα γράμματα έμειναν στη μέση, έφτασε στη Β’ Γυμνασίου και ύστερα στα χωράφια γιατί… «παιδικά μυαλά» όπως είπε για την εγκατάλειψη της προσπάθειας προσθέτοντας ότι ήταν άλλες οι εποχές τότε, “οι γονείς δε προωθούσαν τα παιδιά, όπως τώρα.Στην έκθεση ήμουν καλή και η συνήθεια αυτή μου έχει μείνει» δηλώνει προσθέτοντας ότι στις εκδρομές γράφει εκείνη εντυπώσεις και ανταποκρίσεις, όπως έγραφε πέντε χρόνια στην εφημερίδα του ΠΟΞ.
Τα έσοδα των πωλήσεων του βιβλίου θα δοθούν στην ενορία των Παμμέγιστων Ταξιαρχών Ξυλαγανής, ως δωρεά για την κάλυψη μέρος των εξόδων της ενορίας. Όσον αφορά στα «μυστικά» ενός γάμου, όπως ο δικός της με τον Θ.Τζελαρά που κρατά 43 χρόνια τώρα; «Αγάπη και υπομονή» λέει και γελά η αγρότισσα γιαγιά που γράφει για τον «κόσμο» που “κουβαλά” μέσα της…
Πηγή: ΕΡΤ Κομοτηνής
