Με επιστολή του προς τον αρμόδιο υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Γιώργο Στύλιο, ο βουλευτής Πέλλας της Ν.Δ και πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Γιώργος Καρασμάνης ζητά να δοθεί παράταση στην προθεσμία για την προμήθεια και εγκατάσταση από τους αγρότες προστατευτικών ασπίδων (μπάρες) στα τρακτέρ τους με άδεια κυκλοφορίας πριν από τις 21.5.1998.
Σε αντίθετη περίπτωση, όπως επισημαίνει στην επιστολή του ο κ. Καρασμάνης, μεγάλο μέρος των γεωργικών ελκυστήρων οδηγείται σε απαξίωση, ενώ πληθώρα αγροτών δυσχεραίνονται στην πραγματοποίηση των προγραμμάτων για τον εκσυγχρονισμό των γεωργικών τους εκμεταλλεύσεων (σχέδια βελτίωσης).
Η συγκυρία, που βιώνει αυτή την περίοδο ο αγροτικός κόσμος επιβάλλει, τονίζεται στην επιστολή, να δοθεί παράταση, καθώς χρήσιμα εργαλεία για τον Έλληνα αγρότη και την καλλιέργεια της γης βγαίνουν «εκτός παιχνιδιού», όταν οι ανάγκες για τη ντόπια παραγωγή και τον ομαλό εφοδιασμό της αγοράς με αγροτο-διατροφικά προϊόντα συνεχώς αυξάνονται.
Το πλήρες κείμενο της επιστολής του κ. Καρασμάνη έχεις ως ακολούθως :
Αγαπητέ Υπουργέ
Σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη για τον πρωτογενή τομέα της οικονομίας της χώρας μας, ανάμεσα στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν το τελευταίο χρονικό διάστημα οι Έλληνες αγρότες, ήρθε να προστεθεί και ένα ακόμη, που απαξιώνει τον καλλιεργητικό τους εξοπλισμό (τρακτέρ), αλλά το σημαντικότερο, τους θέτει εκτός επιδοτούμενων κοινοτικών προγραμμάτων εκσυγχρονισμού και αναδιάρθρωσης των αγροτικών τους εκμεταλλεύσεων (σχέδια βελτίωσης).
Πρόκειται για την εφαρμογή κοινοτικής Οδηγίας και σχετικών εφαρμοστικών κοινοτικών κανονισμών για τα μέτρα προστασίας κατά τη χρήση γεωργικών ελκυστήρων – τρακτέρ, που υιοθετήθηκαν με κοινή υπουργική απόφαση (ΦΕΚ 487/Β/21.5.1998). Συγκεκριμένα, έχει να κάνει με την υποχρεωτική τοποθέτηση ειδικής μπάρας (αψίδας) προστασίας έναντι ανατροπής για τα τρακτέρ με πρώτη άδεια κυκλοφορίας στη χώρα μας πριν την 21/5/1998, καθώς όσα τρακτέρ κατασκευάστηκαν και πήραν άδεια κυκλοφορίας μετά την ημερομηνία αυτή φέρουν εργοστασιακά τον ανάλογο εξοπλισμό.
Ουδείς διαφωνεί για την ενίσχυση των προστατευτικών μέτρων κατά τη χρήση γεωργικών ελκυστήρων, με δεδομένο μάλιστα ότι, πολλά αγροτικά ατυχήματα θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί – λόγω ανατροπής του τρακτέρ – με τη χρήση του εν λόγω προστατευτικού εξοπλισμού. Όμως, τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην εγχώρια αγορά καθιστούν από πολύ δύσκολη έως αδύνατη τη συμμόρφωση των αγροτών με τις απαιτήσεις και τις προδιαγραφές των κοινοτικών διατάξεων, καθώς :
· Υπάρχουν ελάχιστοι (μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού) επίσημοι προμηθευτές-κατασκευαστές τέτοιων αψίδων προστασίας στη χώρα μας και μάλιστα για ελάχιστους τύπους τρακτέρ (πάλι μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού), ενώ πρακτικά δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες όλης της χώρας.
· Οι μέχρι τώρα παρατάσεις που δόθηκαν στην εφαρμογή του μέτρου προέβλεπαν τη δυνατότητα να κατασκευάζονται και να εγκρίνονται αψίδες-μπάρες προστασίας και από μεμονωμένους – ανεξάρτητους κατασκευαστές (μηχανουργεία, ειδικούς μηχανικούς και άλλους επαγγελματίες). Όμως, για να εγκριθούν οι κατασκευές αυτές, θα πρέπει προηγουμένως να γίνουν υποχρεωτικά δοκιμές από πιστοποιημένους για το σκοπό αυτό φορείς. Σύμφωνα με την ισχύουσα μέχρι τώρα νομοθεσία, αρμόδιο για τις εν λόγω δοκιμές είναι το Ινστιτούτο Γεωργικών Μηχανημάτων και Κατασκευών, το οποίο σήμερα στερείται αυτής της δυνατότητας, επειδή δεν διαθέτει την ανάλογη υποδομή ελέγχου.
· Ακόμα και όσοι επαγγελματίες έλαβαν παλαιότερα τις απαιτούμενες εγκρίσεις είναι ελάχιστοι στον αριθμό, η δε κάλυψη είναι τέτοια που, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τους αγρότες σε ολόκληρη τη χώρα.
Υπό το πρίσμα αυτά και έχοντας επίσης ως δεδομένα ότι :
– Τα παλαιά τρακτέρ, που δεν φέρουν ακόμα τις απαιτούμενες αψίδες-μπάρες ασφαλείας, αποτελούν ένα ιδιαίτερα σημαντικό αριθμό (ξεπερνούν σύμφωνα με υπολογισμούς το μισό του ενεργού «στόλου») γεωργικών ελκυστήρων που υπάρχουν και λειτουργούν στη χώρα μας.
– Τα εν λόγω τρακτέρ εξακολουθούν να διαθέτουν αρκετά σημαντικά πλεονεκτήματα (απλή κατασκευή, εύκολη και οικονομική συντήρηση, χαμηλή κατανάλωση καυσίμων), ιδιαίτερα σε μια περίοδο, όπως η σημερινή, με το αυξημένο κόστος καυσίμων-ενέργειας.
– Όσα τρακτέρ δεν φέρουν τον ανάλογο εξοπλισμό προστασίας δεν μπορούν να μεταβιβαστούν, χάνοντας ουσιαστικά την αξία τους, ενώ παράλληλα οι αγρότες κάτοχοι τους αντιμετωπίζουν δυσχέρειες στην ολοκλήρωση των κοινοτικών προγραμμάτων βελτίωσης των αγροτικών εκμεταλλεύσεων, που ήδη «τρέχουν» στη χώρα μας, με αποτέλεσμα την απώλεια σημαντικών κοινοτικών πόρων και την επιβράδυνση του εκσυγχρονισμού του πρωτογενούς μας τομέα.
– Το κόστος μετατροπής και προμήθειας του προστατευτικού εξοπλισμού σε καμία περίπτωση δεν είναι αμελητέο,
θεωρώ ως επιτακτική ανάγκη – λαμβάνοντας υπόψη και τις αντίξοες συνθήκες της οικονομικής συγκυρίας την οποία διέρχεται η χώρα μας – να δοθεί εκ νέου παράταση (η οποία έληξε στα τέλη του περασμένου έτους) για την προμήθεια και εγκατάσταση του προστατευτικού μηχανισμού στα τρακτέρ με άδεια κυκλοφορίας προ της 21/5/1998.
Παράλληλα, συστήνω να ενταθούν οι προσπάθειες για την εξεύρεση περισσοτέρων κατασκευαστών-προμηθευτών των κατάλληλων αψίδων-μπαρών (καθώς και των φορέων που θα διενεργούν τις απαιτούμενες τεχνικές δοκιμές έγκρισης), ώστε να υπάρξει η απαιτούμενη γεωγραφική κάλυψη για την εξυπηρέτηση όλων των παραγωγών.
Με εκτίμηση
Γιώργος Καρασμάνης
Βουλευτής Πέλλας Ν.Δ.
πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
