Το παράρτημα ΓΕΩΤΕΕ Α/Μ εξέδωσε ανακοίνωση που αναφέρει: Η 47η Σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 1992, έχοντας υπόψη τις προτάσεις που διατυπώθηκαν στη Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για το «Περιβάλλον και την Ανάπτυξη», που πραγματοποιήθηκε στην Αργεντινή το 1977, αποφάσισε να ορίσει την 22α Μαρτίου κάθε χρόνου ως Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό.
Ο πρώτος εορτασμός έγινε το 1993 και συνέπεσε με μια δύσκολη χρονιά έλλειψης νερού στην Ελλάδα, όπως πολλοί μπορεί να θυμάστε, εξαιτίας των χαμηλών βροχοπτώσεων της τετραετίας ’90-’93. Από τα κεντρικά παγκόσμια μηνύματα κατά τους εορτασμούς της ημέρας αυτής, αξίζει να αναφερθεί το μήνυμα του 1998 με τον τίτλο «Υπόγειο Νερό – Ο αόρατος πόρος», το μήνυμα του 1999 «Ο καθένας μας ζει κατάντη», που σημαίνει ότι κάθε δράση του ανθρώπου πάνω στο νερό έχει συνέπειες στους επόμενους χρήστες (χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ποτάμια της περιοχής μας, Νέστος, Έβρος και Στρυμόνας) προτρέποντας έτσι τα κράτη μέλη του ΟΗΕ να συνεργασθούν για τη διαχείριση των διακρατικών υδρολογικών λεκανών όπως π.χ. η συμφωνία 18 ευρωπαϊκών κρατών για τη διάσωση του Δούναβη, ο οποίος από γαλάζιος Δούναβης του 18ου και 19ου αιώνα έχει μετατραπεί στον περισσότερο μολυσμένο ποταμό της Ευρώπης. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί το μήνυμα του 2001 «Υγιεινό Νερό», με το οποίο καθιερώνεται το νερό σαν ένας βασικός παράγοντας του περιβάλλοντος και τονίζεται ότι η κρίση του νερού είναι το πιο άμεσο και σοβαρό πρόβλημα για την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον και κλείνουμε με το περσινό μήνυμα του 2020 που ήταν «Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο», που καταδεικνύει την δεινή θέση που ήδη βρισκόμαστε.
Η αύξηση της θερμοκρασίας της γης με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, που αποδίδεται στην αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, φαίνεται να επηρεάζει το κλίμα γενικότερα και φυσικά και τον υδρολογικό κύκλο. Οι επιστήμονες που ασχολούνται με τις αλλαγές του σε παγκόσμιο επίπεδο προειδοποιούν (και ήδη το παρακολουθούμε στα δελτία ειδήσεων) ότι έρχονται περίοδοι με παρατεταμένες ανομβρίες που θα δημιουργούν συνθήκες ξηρασίας και θα εναλλάσσονται με περιόδους έντονων βροχοπτώσεων που θα δημιουργούν συνθήκες πλημμυρών. Παράλληλα ο κίνδυνος ερημοποίησης μεγάλων περιοχών της Νοτίου Ευρώπης είναι άμεσος, σε συνδυασμό με την έξαρση των πυρκαγιών σε αυτές τις περιοχές.
Η στατιστική αξιολόγηση μακροχρόνιων μετρήσεων των βροχοπτώσεων ιδίως στις μεσογειακές περιοχές δείχνει συνεχείς εναλλαγές περιόδων υψηλών βροχοπτώσεων με περιόδους χαμηλών βροχοπτώσεων. Η πολιτεία με τους μηχανισμούς της οφείλει να θυμάται πάντοτε ότι μεταξύ των καλών βροχομετρικών περιόδων μεσολαβούν περίοδοι με μικρά ύψη βροχής, που αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες. Οπότε από τη μια θα απαιτούνται έργα συγκράτησης του νερού, που δεν μπορούν να κατασκευασθούν αυτόματα όταν παρουσιάζεται το πρόβλημα της λειψυδρίας, ενώ από την άλλη θα πρέπει να φροντίζει ώστε το αποθηκευμένο νερό στους ταμιευτήρες να δαπανάται με σύνεση και πνεύμα οικονομίας κατά τις καλές βροχομετρικά χρονιές. Επίσης, οφείλει η πολιτεία σύμφωνα και με την οδηγία 60/2000 της Ε.Ε. να φροντίσει για τη δημιουργία της κατάλληλης κρατικής υποδομής για τη διαχείριση των υδάτων, στην οποία να συμμετέχουν ενεργά όλοι οι χρήστες του νερού, ώστε να προγραμματίζονται, να συντονίζονται και να παρακολουθούνται κατά την εφαρμογή τους όλες οι παρεμβάσεις στον κύκλο του νερού.
Εμείς οι Έλληνες δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το νερό είναι ένας ανανεώσιμος φυσικός πόρος σε ανεπάρκεια, βασική προϋπόθεση της ζωής και απαραίτητη υποδομή για την ανάπτυξη και τον πολιτισμό. Γι’ αυτό θα πρέπει να μην το σπαταλάμε, να κάνουμε λελογισμένη χρήση στην κάλυψη των αναγκών μας και κυρίως να το προστατεύουμε από ρυπάνσεις. Η απόρριψη των υγρών λυμάτων στους φυσικούς αποδέκτες του νερού χωρίς βιολογική επεξεργασία ή με περιορισμένη επεξεργασία ή εντελώς ανεξέλεγκτα, στο βωμό της χαμηλού κόστους λειτουργίας και της μεγιστοποίησης του κέρδους, είναι από τις πιο εγκληματικές ενέργειες του ανθρώπου πάνω στην ίδια του τη ζωή, γιατί ζωή χωρίς νερό δεν μπορεί να υπάρξει.
Οι επιστήμονες του Γεωτεχνικού χώρου συμβάλουν με τη γνώση και την καθημερινή εργασία τους στη διαφύλαξη ενός τόσο πολύτιμου πόρου που είναι το νερό, αφού η αγροτική παραγωγή την οποία υποστηρίζουν μεταξύ άλλων αποτελεί τον μεγαλύτερο καταναλωτή υδατικών πόρων στην Ελλάδα (70% περίπου του συνολικού όγκου) και συνεπώς η λελογισμένη χρήση αυτού στην αγροτική παραγωγή, σε συνδυασμό με τις άλλες χρήσεις του (ύδρευση, βιομηχανική χρήση), αποτέλεσε και θα αποτελεί μέριμνα των Γεωτεχνικών.
Ο Πρόεδρος της Δ.Ε.
του ΓΕΩΤΕ.Ε.
Ανατολικής Μακεδονίας
Ζαφείρης Μυστακίδης
