Η ζέστη και η υγρασία δημιουργούν το ιδανικό μικροκλίμα για πολλούς παθογόνους μύκητες
Η φετινή καλοκαιρινή περίοδος, με παρατεταμένους καύσωνες και υψηλή υγρασία, δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για την εξάπλωση μυκητολογικών ασθενειών στις ελιές, σύμφωνα με ειδικούς στην Ιταλία. Η πρόληψη και η σωστή φυτοπροστασία είναι κρίσιμες για την αποφυγή απωλειών στην παραγωγή και την υποβάθμιση της ποιότητας του ελαιολάδου.
Μεταξύ των σημαντικότερων απειλών είναι το κυκλοκόνιο (Spilocaea oleagina), που προκαλεί κηλίδες στα φύλλα και πρόωρη φυλλόπτωση, και η ανθράκωση (Colletotrichum spp.), που οδηγεί σε σήψη των καρπών. Η κερκόσπορα (Pseudocercospora cladosporioides) προκαλεί γκριζωπές κηλίδες και απογύμνωση των δέντρων, ενώ το Verticillium dahliae εισβάλλει στις ρίζες και τα αγγεία, προκαλώντας ξαφνικό μαρασμό.
Ακόμη και παθογόνα της οικογένειας Botryosphaeriaceae, και ιδιαίτερα το είδος Neofusicoccum, αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη σημασία. Αυτοί οι μύκητες αποικίζουν τους ιστούς μέσω πληγών από κλάδεμα ή χαλάζι, προκαλώντας έλκος στα κλαδιά και εντοπισμένη ξήρανση. Σε συνθήκες κακής αποστράγγισης , οι προσβολές από Phoma spp. είναι υπεύθυνες για νέκρωση των φύλλων και σήψη στο επίπεδο του λαιμού, ενώ παθογόνα του γένους Phytophthora,που ανήκουν στους ωομύκητες, προκαλούν σήψη των ριζών και κατάρρευση ολόκληρου του φυτού, επηρεάζοντας την απορρόφηση νερού και οδηγώντας σε προοδευτική φθορά.
Η προληπτική διαχείριση περιλαμβάνει σωστό κλάδεμα για καλύτερο αερισμό, αποστράγγιση του εδάφους, αποφυγή πληγών και συνεχή επιτήρηση της βλάστησης. Οι χαλκούχες ενώσεις όπως ο οξυχλωριούχος χαλκός και βορδιγάλειος πολτός, αν και αποτελεσματικές, πρέπει να χρησιμοποιούνται με μέτρο. Είναι πιο αποτελεσματικά όταν χρησιμοποιούνται προληπτικά, κατά προτίμηση πριν από την ανθοφορία ή μετά τη συγκομιδή, σε δόσεις μεταξύ 1,3 και 2 kg/ha. Αντιμυκητιακά όπως η dodina, οι στρομπιλουρίνες και τα τριαζόλια προσφέρουν επιπλέον επιλογές, με έμφαση στη σωστή εναλλαγή για την αποφυγή ανάπτυξης ανθεκτικότητας.
Μεταξύ των καινοτόμων λύσεων, τα φωσφονικά, και ιδιαίτερα το φωσφορικό κάλιο, παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τη διπλή τους δράση, άμεσα στον μεταβολισμό των μυκήτων και διεγείροντας την αμυντική απόκριση του φυτού μέσω της ενεργοποίησης της επίκτητης συστηματικής αντοχής. Οι συνιστώμενες δόσεις ποικίλλουν μεταξύ 2 και 3 l/ha και συνιστάται η χρήση σε μείγματα με άλλα σκευάσματα.
Στο μέτωπο της βιολογικής προστασίας, βακτήρια όπως το Bacillus subtilis και φυσικές ουσίες όπως η χιτοσάνη, το θείο, το διττανθρακικό κάλιο και το έλαιο Neem, δείχνουν ιδιαίτερα αποτελεσματικά. Πειραματικά προϊόντα με αιθέρια έλαια γλυκού πορτοκαλιού και πρωτεΐνες BLAD που προέρχονται από φυτρωμένους σπόρους γλυκού λούπινου ενδέχεται να ενισχύσουν στο μέλλον τη φιλική προς το περιβάλλον άμυνα των ελαιοδέντρων.
Η κατανόηση της βιολογίας των παθογόνων και η συνειδητή επιλογή γεωργικών και φυτοφαρμακευτικών πρακτικών είναι το κλειδί για τη διατήρηση υγιών και παραγωγικών ελαιώνων.
Πηγή: olivonews.it – olivenews
