Πριν από λίγο καιρό έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 94 ετών ο Τάσος Μίχος, ο γεωπόνος από την Καστοριά που έφερε πριν από περίπου 45 χρόνια το ακτινίδιο στην Ελλάδα. Σήμερα και μάλιστα πρόσφατα η Ελλάδα είναι πλέον στην 2η παγκόσμια θέση σε παραγωγή μετά από Νέα Ζηλανδία ενώ 3η έρχεται η Ιταλία.
Ο Τάσος Μίχος γεννήθηκε το 1929 στην Κορησό της Καστοριάς. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου το 1947 τελείωσε το σχολείο και πήγε στη Θεσσαλονίκη με σκοπό να σπουδάσει. Αν και στο σχολείο ήταν ο καλύτερος στα μαθηματικά, τελικά αποφάσισε να δώσει εξετάσεις για τη Γεωπονική.
Μέσα στα επόμενα χρόνια κέρδισε δύο υποτροφίες, μια στη Φλωρεντία και μια στο Παρίσι, όπου κατάφερε να χτίσει μία λαμπρή καριέρα ως γεωπόνος.
Το ακτινίδιο παγκοσμίως είναι γνωστό ως kiwi, ωστόσο ο κ. Μίχος αποφάσισε να το «βαφτίσει» έτσι στα ελληνικά γιατί ο καρπός κοπεί στη μέση μοιάζει με τις ακτίνες μιας ρόδας ποδηλάτου.
Η καλλιέργεια του ακτινίδιου γνώρισε -και εξακολουθεί να γνωρίζει- μεγάλη άνθηση στην περιοχή της Κατερίνης, στη Δυτική Ελλάδα αλλά και σε άλλες με μεγάλα ποσοστά υγρασίας.
Το ακτινίδιο έφερε σημαντικές αλλαγές στην τοπική κοινωνία, αφού βοήθησε πολλούς καλλιεργητές να βιοποριστούν από την παραγωγή του.
Ο κ. Μίχος σε συνέντευξή του είχε αναφέρει ότι έμαθε για την ύπαρξη του ακτινιδίου διαβάζοντας ένα γαλλικό περιοδικό. «Το έλεγαν “L’Arboriculture Fruitière” και ανέφερε ότι στη Νέα Ζηλανδία υπάρχει ένα δέντρο το οποίο καλλιεργείται σε περιοχές όπου ευδοκιμούν ο αραβόσιτος, τα μήλα, τα αχλάδια, τα κυδώνια. Και λέω: “Αυτές τις συνθήκες τις έχουμε εμείς”», δήλωσε πέρυσι σε συνέντευξη που παραχώρησε.
Aναστάσιος Μίχος> Στη Φλωρεντία; Ναι. Τότε, υπηρετούσα στην Κατερίνη. Στην Κατερίνη είχα ένα περιοδικό που διάβασα, Ortofrutta Cultura, και που παρουσίαζε για το ακτινίδιο, που παρουσίαζε τις απαιτήσεις, τι είναι αυτό το ακτινίδιο κλπ. Και από εκεί έκανα, έδωσα εξετάσεις με υποτροφία από τον ΟΟΣΑ στη Firenze. Το ‘61; Ναι, το ‘61. Και το ‘68 υποτροφία για την τυποποίηση των γεωργικών προϊόντων στο Παρίσι. Αυτές οι υποτροφίες με βοήθησαν για να φέρω το ακτινίδιο. Είπα το ακτινίδιο πώς πήρε το όνομα; Το είπα. Κι έτσι, αποτάθηκα στα ινστιτούτα αυτά που έκανα τη μετεκπαίδευση, και φέραμε το πρώτα δενδρύλλια στην Κατερίνη.
Στη συνέχεια ο ίδιος σε επικοινωνία που είχε με το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας κατάφερε να προμηθευτεί με δέκα δένδρα ακτινιδίου. «Αρχικά, τα βάλαμε στον Σβορώνο Πιερίας, επειδή διάβασα ότι οι εδαφο-κλιματικές συνθήκες είναι σχεδόν όμοιες με της Νέας Ζηλανδίας. Δεν τα φυτέψαμε. Τα δώσαμε σε δύο φυτώρια που εφάρμοζαν τη μέθοδο της υδρονέφωσης. Και από κει και πέρα πλέον τη μεταδώσαμε, όχι μόνο στην Κατερίνη, που γέμισε η περιοχή, αλλά και σε όλη τη χώρα, ιδίως στη Δυτική Ελλάδα», είχε πει.
Την περίοδο 2021/22 καλλιεργήθηκαν στη χώρα μας πάνω από 12.500 εκτάρια από τα οποία παρήχθησαν περισσότεροι από 315 χιλιάδες τόνοι ακτινιδίων. Από αυτούς, οι 127 χιλιάδες τόνοι κατευθύνθηκαν σε αγορές του εξωτερικού.
Πηγή: istorima.org-Ειρήνη Αντωνίου
Όλη η συνέντευξη παρακάτω:
